ANNEME MEKTUP

Bu gece sana bir şiir yazıcam.
Ne seni anlatabilicek, nede sana olan sevgimi.
Çok denedim, kelimeleri süsleyip seni anlatmayı.
Sen varken başaramadım, affet.
Belkide yokluğunun tarifsizliğinde dökülüverir kelimeler...
Belki sana sevgimin büyüklüğünün altında ezilir.

Bak yine ezan okunuyor.
Ben senin iyi olmanı dilediğim her ezan sesinde.
Şimdi senin gittiğin yerde mutlu olmanı diliyorum.
Ne tuhaf değilmi!..

Bir yıldız var gökyüzünde hani şu en parlak olanı.
Adını sen koydum.
Birde hiç doğmıycak kızımın adını.
Ve daha bir çok şeyde bir çok yerde adın, sesin, kokun...

Tam göğsümün ortasında kocaman bir boşluk.
Gözlerim ara ara ıslanıyor.
Utanıyorum ağlamaktan.
Çünki senin için akıttığım her bir damla göz yaşı sahte.
Yetmez diyorum hep dünyanın tüm göz yaşlarınıda akıtsan az kalır.
Ağlama boşa.
Ve yine diyorumki acının ne olduğunu anladım anne...
Acı, hissedemediğin koca bir boşluğun, ta kendisine dönüşmekmiş.

Artık hissetmiyorum.
Ne elime batan dikenleri, ne ayağım takılıp düştüğüm taşları.
Herşey öyle anlamsızki.
Gidişinle tüm kelimeleri kifayetsiz bırakıp gittin...

Gerçi varlığındada öyle değilmiydi.
Hep sana bir şiir yazıp gözlerine baka baka okumak istedim.
Ağlayalım birlikte, gurur duy benimle, kızında senin gibi şair oldu diye.
Ama sana seni anlatmak o kadar zorduki.
Hele sana olan sevgimi.
Bu güneşe ışığını tarif etmek gibi anlamsızdı.
Bi dolu anlamın içinde basit.

Sana seni anlatsaydım eğer, tüm cesaretimi toplayıp derdimki,
Anne...
Serçeleri kıskandıran sesini bana verdiğin için teşekkürler...
Güzelliğiyle güzelliği kıskandıran kalbin kalbime armağan.
Bir parçamı senden almanın gururu...
Yüzümde, bedenimde, vücut buldu şükürler olsun.
Gücüm, merhametim,sabrım iyiki, iyiki sensin.
En önemlisiyse...
İmkansızlıkların içinde başardıkların.
Ve sen benim gururumsun bunu bilmeni istiyorum...

Affet sana benzemeyen tek bi özelliğim var.
Ben asla senin kadar cesur bi kadın olamıycam...
Nasıl olduda başardın anne.
Nasıl olduda korkmadın..
Boyun eğmektense, yanlız olmaktan...
Benim kavgasında başı dik, inandığında inatçı, sevgisinde zarif ve güzel sevmeyi bilen...
Susmanında, konuşmanında dersini vermiş öğretmenim.

Bu sana yazdığım bir şiir değil.
Gökyüzüne bakarak okuduğum bir mektuptur anne.
Affet sen hayattayken sana olan sevgimi.. Satırlara döküp ölümsüzleştiremedim.
Ama sen ölümsüzlüğünle bana bir şey daha öğrettin.
Sevgi tarifsizse, sevilen sevildiğini daha iyi bilirmiş.

Şimdi beni duyuyorsan eğer.
Sana tek birşey söylemek isterdim.
Yoluma tuttuğun ışığı, kimsenin söndürmesine izin vermiycem.
Hı birde umarım orada sarmısaklı yumurta vardır.

Kendine iyi bak anne...
Gülüşün kadar güzel olsun harendeki ışık.
Bana sevginin, sonsuzluğun kendisi olduğunu öğrettiğin için teşekkürler...
Allaha; en değerli emanetimsin cennet kuşum.
Ayrılığın en güzeli, hoşcakal...