|
|
|
SEN
Her ne kadar
Hayat olan gücüyle beni yıldırmaya çalışsada.
O bitmek bilmeyen umut
Aşk, beni hayatta tutan.
Seni bulabilme ümidi.
Her aşık olduğumda sen olman karşımdaki.
Sana kızıp,
Her seferinde yarattığım senleri öldürmek gibi.
Yanlızlığımda sana,
Aslında kendime ağlamak hayat.
Ben sen oluyorum,
Sen hayat.
Ve her seferinde hayat acımasız çıkıyor.
Ben kendime kızıyorum, sen ölüyorsun!
Ben hep seni özlüyorum...
Hep başka bedenlerde özlüyorum seni!
Her şey değişiyor.
Akıp gidiyor hayat.
Ve ben bir sen daha öldürdüm,
Bir parçamı sende bırakarak.
Kendimi unutmak gibi seni uğurlamak.
Bitmek bilmeyen kaçışlarda
Her seferinde sana sığınmak.
Yine bir kaçış arıyor umarsız kalbim kendinden.
Ben seni özlüyorum...
Tüm mavileri sana adadığım ben,kendimi arıyorum.
Yine kendimden kaçarken...
Gel kalbim, korkma!
Tutun benliğine yavaşça
Aç umuda gözlerini ve bir sen daha seç
Yeni bir oyuna başla...
EBRU KÜÇÜKBAŞ |
|
|
|
|
|
|
|
Yazmak hatırlamak için değil unutmak içindir ! |
|
|
|
|
|
|
|