UNUTTUM

Aylar geçti,

saymadım kaç çizik attım

buğulanmış camlara kaybolup giden,

kaç gece bekledim

yeter artık bitsin bu ayrılık demeni,

kaç şarkı arasında aradım

bize uyanını bulmak içinde bulamadım,

kendimi tükettiğim şişelerde

kaybolup giderken en güzel günlerim,

kaç sabaha sancılarla uyandım sayamadım...

yokluğunla sancılanırken bedenim,

yüreğimde aşk kırıntıları can çekişirken,

ruhum bedenimi terk etmek için savaşırken benimle,

bi dolu aşk sözcükleri birikmişken dilime,

defalarca seni aramak istedim,

ama yapamadım.

sen yoktun...

gülüyordun belki ben ağlarken

ben özlem tüketirken

sen hergün siliyordun beni biraz daha

ben sensizlik kabusuyla boğuşurken her gece

sen başka bedenlerde eritiyordun bensizliği

bilmem belkide özlüyordun içten içe

sen benim kahramanımdın

belli etmiyordun yenilmişliğini kimseye

resimlere bakıp iç çekiyordun belli belirsiz belkide

dedim ya

avuntularla döndüm  ölümün kıyısından her seferinde

artık avutmuyor aşk masalları

her dinlediğin şarkıda

beni hatırladığın saçmalığından bıktım

her tuttuğum dilekte

bana dönüceğin günü beklemek

ömrüme ömür katsada

hiç dönmiyeceğin günü beklemekten sıkıldım

resmini her öpüşümde

hissettiğine inanmak hayali

pembeliğini yitirmeye başladı artık

bi grilik kapladı

hayatın tam ortasında

yokluğuna sarılıp

yaşamaya çalıştığım dünyamı

vazgeçme zamanı artık

yeni bir sabaha uyanma zamanı

yeni umutların yeşerdiği

uçsuz bucaksız kırlardan

sonsuz kumsallara uzanma zamanı

bak unuttum bile

hayatın seninle başladığını.

                Ebru KÜÇÜKBAŞ