BENİ SENDE UNUTTUM İki mavi değdi yüreğime Biri deniz gibi sessizdi, sakin Lakin cesaretti açılmak derinlerine Biri gökyüzü uçsuz, engin Ama bilirdim her an fırtınalara gebe Kokun kokuma karışırken tan vakitlerinde Sen titreyen kuytularımı doldururdun sıcaklığınla Süzülen arzularıma karışır kaybolurdu korkularım Yoksun şimdi Hangi yitik sabaha uyanmalıyım Yaralarımı gözyaşlarımla yıkayıp arınırken Taşıyamadığım günahların kamburluğunda eziliyorum Pişmanlığın sancısı çakılıp avuçlarıma Çarmıha geriyor can çekişen umutlarımı Günahların parmak izleri tenimi mühürlemişken İki dudak arası bir yol voltalıyor adımlarım Zamansız vakitlerde ırzına geçilmiş duygular Bir bir intihara sürükleniyor kasıklarımdan Ağlamaklı haylaz bir çocuk şimdi gözlerimde Yol üzeri aşka takılmış, gülüşleri kanayan Masumiyetinin üzerine sürerdi önceden rujunu Artık çıkaramayan                                            EBRU KÜÇÜKBAŞ