DÜ/Ş/EŞ Gelmeseydin boğulacaktım. Hüzün denizinde acılarla çırpınarak. Canımda yanık izleri vardı. Saklanmıştım hayattan, korkuyordum. Sabahları uyanmayan. Geceleri kayıp, bir ruhla boğuşuyordum yaşamak için ve beni bulduğunda en kötüsünü yapmıştım. Tüm umutları yakıp, bir boşver dolamıştım dilime. Kaderime razı, şansızlığıma isyan türkenmişliğimle ve sen geldin. Siyah bulutların boğduğu sıkkın canıma, ılık ılık yağan yaz yağmuru gibiydin. Bir gece uyumamak istedim, doyasıya yaşamak istedim geceyi. Sonra uyudum ve kuşlar öterken uyanmak istedim. Umuda açtım kilitli gözlerimi . Arsız bir tebessüm kapladı öksüz dudaklarımı. Gözlerimdeki ışıltı senide aydınlattı. İnandın seninle yeniden doğduğuma Kitabın ilk sayfasını araladık birlikte. Gördük ki masalın kahramanları bizdik. Kahramanlık yapıp söyledik sevdiğimizi birbirimize ve o gün bu gün. Bu gün ve her gün, Bana sevdiğini ilk söylediğin gün. Aynı heycan yüreğimde ve kendini tekrarlayıp duran bir söz dilimde, aynı iki kelime. Hayata ilk kez düşeş atmanın sevinciyle.                                                 EBRU KÜÇÜKBAŞ