SENSİZ OLAMAM durdum; öylece durdum ve sen gidiyordun ağlıyordum hıçkıra hıçkıra bağararak canım acıyor duy istiyordum bakmıyordun ardına son bakışın kurşun olup vurur beni öldürür biliyordun elinde eski bir valiz gidiyordun sebebini bilmiyordum sanki artık anılarımız eskidi diyordun adımların hızlı ve kararlı o zaman gözlerindeki yaşların sebebi ne anlamıyordum uğurluyordum gelinlik hayallerimi adını bile koyduğum doğmamış bebeğimi yaşlandığımda ayaklarıma oje sürücek sevdiğimi geleceğimi, geçmişimi buz kesmiş bir nehir gibi bakakaldım ardından üzerimde yansıman bana bırak diyordum çok sevdiğim ellerini yüreğime dokunan adımların uzaklaşıyordu son nefesimle bağardım ardından /sensiz /olamam durdun ve beni kendime getiren sözü söyledin bende artık sensiz olamadığımdan gidiyorum ya dedin sen değilmiydin bizi unutan                                     EBRU KÜÇÜKBAŞ