SERSERİ ŞAİR

Gün akşama dönüyor..

Şehir siyah mantosunu giymiş

gözleri gizemlere ışık.

Sözleri uğul uğul ve karmaşık.

Bazen şevkatli,

koltuk altları misafire alışık.

Karanlığı ürkütücü,

korkuyu körükleyen kuytuları

sorgulanmayan tanık.

Bir adam...

Tek başına, yapayanlız.

Gölgesi bile terketmiş,

yaşıyor pervasız.

Nefesi anason kokulu.

Söz deyse şehir yanacak.

Kanunun düz çizgilerine inat

yürüyor yalpalıyarak.

Acıyı arkadaş edip,

küfürle dertleşiyor.

Meze ediyor derde

besleniyor hüzünle.

Sonra yığılıp kalıyor,

karanlığın en kuytu köşesine.

Şehir yorgan gibi örtüyor geceyi üstüne.

Adamın yüzünde bir gülümseme

takılı kalıyor geceye.

Dilinde belli belirsiz kelimeler.

Bir şiir tutturuyor

ve yine en iyi bildiği şeyi yapıp

acıya anlam katıyor.

               Ebru KÜÇÜKBAŞ