|
|
 |
KALDIRIM KENARINDA
gece vuruyor bir ileri bir geri
beynimde tik tak sesleri
taktiksel yaklaşıyorum tabi
gidiyor işte zaman diyorum
götürdüklerine bakamıyorum
kapıyorum gözlerimi
bir sessizlik
doğummu ölümmü bilemiyorum
üst katta sevişen aşıkların sesi
ayıltıyor sarhoşluğun dumurundaki beynimi
dünyada benim gibi
vurmuş şişenin dibini
dönüyor dönüyor
yorulmazmı allahın cezası serseri
atıyorum kendimi gecenin karanlığına
dönüyor başım
caddelerde ayyaş benim suçum ne
ıslak kaldırımlar çekiyor beni kendine
düş diyor kucağıma hakettin
korkmuyorum bu rüya değil
kendi felaketim
kaldırım kenarında bir ayna
boyu biraz uzunca
yarı çıplak duruyor karşımda
rengarenk görünüyorum bir o kadarda arsız
merhaba diyorum
yenimi düştün diyor
yok diyorum çok içtim sendeliyorum
EBRU KÜÇÜKBAŞ
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Yazmak hatırlamak için değil unutmak içindir ! |
|
|
 |
|
| |
|
|
