UMUDUN MAVİYE AŞKI gecenin siyahını çalan mavi öpüştü geceyle seher vakti ortalık aşk rengi pencere önü mimozalar boylandı umuda filizlendi rüzgar kırgını dallarda söndü bir bir sabahcı gecenin yılgın ışıkları ay solgun bir gülümsemeyle devretti nöbetini güne geceden kalma gözleri mahmur bir kadın elinde kalem ölümsüz kıldı umudun maviye aşkını resmetti beyaz bir kuşun kanadından sol yanının ihtişamını                                EBRU KÜÇÜKBAŞ