KÜÇÜĞÜM!

Gözlerine saklandım.

Kaçıp saklanırım hüzünlerden,

korursun beni

bırakmazsın sandım.

Damla olup süzülürken yanaklarından

anladım.

Sende en az benim kadar

sarıp sarmalanmaya muhtaçtın.

İnsandın;

her koca insan kadar çocuk.

Ben büyümeliydim artık.

Gölgesine sığınıcak,

dallarına sarılıp acıya siper edicek

bir ağaç aramamalıydım.

Büyümeliydim;

Kendi gölgemin karanlığıyla

yetinmeyi öğrenmeliydim.

Bir gün kimsesiz kaldığımda.

Aynalarla avunurum edasıyla,

saklamamlıydım sevgimi.

Aşkın tek taraflı bencilliklere

kurban gittiğine şahit,

kısacık ömrümle.

Ders almalıydım

büyük bedenlerin küçük akıllarından.

Korkularımı paylaştığım kadar,

sevgileriminde ortağı etmeliydim seni.

Ve sevmeliydim...

en savunmasız çocuk hallerini.

                  Ebru KÜÇÜKBAŞ