|
|
 |
PEŞİMDEKİ GÖLGE
Uçları düğümlü kelimeler takılı kursağıma.
Çığlık çığlık gözlerle dünyaya bakarken.
İsyanımı duraksız susmalara vurdum.
Gururum kırık bir çerçeve kenarında.
Yasladım hayatın sivri ucuna başımı.
Kulak uçlarıma asılı pir parça yanlızlık melodisi.
Kirpiklerime kıvrılmış uyuyan hüzün.
Buklelerimde dönüp duran hayaller.
Boğazımda yutkunup durduğum hatalar.
Yanaklarımda kızaran güneşle kayboluyorlar.
Dolduruyorum valizimi
birkaç eski aşk acısıyla.
Bir kaç paket dumanı istanbul kokan sigara.
Biraz sitem, bir kaç özür bırakıyorum.
Tozlu mazinin üzerine.
Şen bir kahkaha kopuyor duvarlardan.
Bir çığlığa dönüşüyor sonra.
Kapı bir tokat gibi çarpıyor yüzüme.
Acı bir tebessümle bakıyor ardımdan ayna.
Takılıyor peşime mazi.
Yer yok diyorum valizimde alamam sizi yanıma.
Küçülüyor adımlarım uzayan kararsızlığımla.
Ben büyürken yaşlanan binalar.
Gizli öpüşmelerime şahit saçak altları.
Kimi zaman göz yaşlarımla yıkadığım kaldırımlar.
Yürüyorum...
Ardıma bakıp peşime takılan gölgemi görünce.
Güneş bile benden yana değil,
biliyorum...
EBRU KÜÇÜKBAŞ |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Yazmak hatırlamak için değil unutmak içindir ! |
|
|
 |
|
| |
|
|
